فهرستگان اصطلاحات حقوقی

در کشور ما، برای آثار و ادبیات حقوقی، هیچ فهرستگانی تهیه نشده است!!  در نتیجه شاهد کاهش بهره‌وری و افت شاخص «مصرف علم» می‌باشیم. اتلاف وقت محققان حقوقی (قضات، وکلا، و دانشیان حقوقی)، برای بازیابیِ اطلاعاتِ مورد نیاز و همـچنین تضییع سرمایه‌های انسانی و مادی درپژوهشهای حـقوقی؛ به دلیل تـــکراری بودن و … از جمله ضایعاتی است که بخش عمده آن‌ها به دلیل «عدم تهیه فهرستگان از ادبیات حقوقی کشور» مــی‌باشد. بنابراین بی‌وجـه نـخواهد بود که خلاء فهرستگان را اساسـی‌ترین خلأ ادبیات حقوقی معاصر بدانیم، خلأیی که در گذشته نیز صاحب این قلم بر آن تـأکید داشته است.

پس از بنیان‌گذاری دایره‌المـعارف حقّا (حقوق و قانون ایران)، خـلأ وجودی فهرستـگان، نمودی عیـنی‌تر یافت. به گونه‌ای که مستقیماً راه بر انجام برخـی پژوهش‌ها دشوار و حتی مسدود شد. زیرا جامعه‌ی اصلی مورد تحقیق در این دایره‌‌المعارف عبارت بود از «تمام آثار فارسی تدوین شده در حقوق داخلـی ایران». بر ایـن اساس بازیـابی سـریـع و آسان این اطـلاعات مستلزم وجــــود فهرستگان‌های تخصصی حقوقی بوده و به ناچار مجبور به طراحی سـلـسله‌ای از فهرستگان‌های مورد نیاز شدیم. این مجموعه‌ها بالغ بر سی مجلد می‌باشد.

مقدمه فهرستگان حقوقی را می توانید از اینجا دریافت کنید.