کودکان کار و خیابان به دلیل موقعیت اجتماعی خود باید از حمایت بیشتری از سوی جامعه برخوردار شوند بر اساس آمار سازمان بین‌المللی کار در سال ۲۰۰۴ بیش از ۲۴۳ میلیون کودک در سطح جهان مشغول به کار هستند که بالاترین سهم را کشورهای آفریقایی و آسیایی به‌ویژه هند و پاکستان دارند.
ایران نیز از کودکان کار تهی نیست
این کودکان به دلیل کم سن و سال بودن و عدم نظارت دستگاهها در
بسیاری از موارد استثمارشده و بر اساس ارزش واقعی کار خود حقوق
دریافت نمی‌کنند در ایران آمار دقیقی از تعداد کودکانی که در بخشهای مختلف
کار می‌کنند در دسترس نیست ولی برخی آمارهای غیررسمی تعداد این کودکان را
بیشتر از ۹۰۰ هزار نفر برآورد کرده‌اند، یعنی ۹۰۰ هزار نفری که رسماً
ثبت‌شده‌اند.
از این تعداد نیمی کار ثابت دارند و
به‌صورت تمام‌وقت کار می‌کنند. نیمی دیگر به‌عنوان کارگر فصلی در کوره‌پز
خانه‌های آجرپزی و قالی‌بافیها مشغول کار هستند. در مجموع ۸۰ درصد کودکان
خیابانی، کودکان کار هستند که به علت فقر اقتصادی خانواده‌ها، مجبور به کار
در خیابان هستند و بیشتر آنها در استانهای خراسان، تهران، لرستان و
کردستان به سر می‌برند.
۹۰ درصد این کودکان دارای والدین هستند،
۸۰ درصدشان مهاجرند که ۴۲ درصد آنها از روستاها و شهرهای دیگر کشور و ۳۸
درصد از کشورهای دیگر آمده‌اند و از نظر جنسیت نیز ۷۸ درصد آنها مذکر و در
فاصله ۵ تا ۱۸ سالگی قرار دارند.
این در حالی است که بر اساس قانون کار
ایران، به کار گماردن کودکان کمتر از ۱۵ سال ممنوع است و به‌کارگیری
نوجوانان ۱۵ تا ۱۸ سال نیز در شغلهای سخت و زیان‌آور ممنوع است. قانون کار
ایران، کار کودکان زیر ۱۵ سال را ممنوع کرده اما کار برای رده‌های سنی ۱۵
تا ۱۸ سال که قانون آنها را “نوجوان” می‌نامد، با شرایطی مجاز شناخته‌شده
است ساعت کار نوجوانان در قانون کار یک ساعت کمتر از ساعت کار کارگران
معمولی است و کارفرما حق ندارد کارهای اضافی سخت و زیان‌آور
